17.1. Tashqi savdo siyosatining mohiyati va vositalari.
Biror mamlakatning tashqi iqtisodiy faoliyatga bevosita va bilvosita aralashuvi jarayoni
eksport va import hajmi va tarkibiga ta’sir ko’rsatish orqali ichki bandlilikni ta’minlash, iqtisodiy
o’sishga erishish, makroiqtisodiy barqarorlikni ta’minlash, to’lov balansini yaxshilash hamda
valyuta kursini tartibga solish maqsadlarini ko’zda tutadi. Davlat tomonidan amalga
oshiriladigan bunday tadbirlar savdo siyosati deb yuritiladi.
Savdo siyosati – byudjet-soliq
siyosatining tashqi savdo hajmlarini soliqlar, subsidiyalar, valyuta nazorati va import yoki
eksportni to’g’ridan-to’g’ri cheklashlar orqali tartibga solishni o’z ichiga olgan nisbatan
mustaqil yo’nalishidir.
Tashqi savdoni cheklash borasida olib borilayotgan har qanday chora-tadbirlar qisqa
muddatli samara beradi. Uzoq davrda esa, faqat erkin savdogina iqtisodiy resurslarni samarali
joylashtirish imkonini beradi. Shuning uchun ham ko’pgina mutaxassis-iqtisodchilar mamlakat
iqtisodiyoti va aholisi turmush darajani yaxshilash uchun erkin tashqi savdo siyosati foydaliroq,
chunki, tashqi savdoni cheklashga nisbatan uni erkinlashtirish iqtisodiy resurslardan samarali
foydalanishga ko’proq imkoniyat yaratadi, deb hisoblashadi.
Garchand, erkin savdo jahon iqtisodiyoti nuqtai nazaridan foydali bo’lishi mumkin
bo’lsada, ammo alohida olingan mamlakat iqtisodiyoti manfaati nuqtai nazaridan erkin savdo
hamma vaqt ham foydali bo’lavermaydi.
Tashqi savdoni cheklash usullarining 50 dan oshiqroq turi mavjud.
Ularning ayrimlari
davlat g’aznasini to’ldirishga yo’naltirilgan bo’lsa, ba’zilari umuman importni cheklashga va
yana boshqasi esa eksportni cheklashga yoki rag’batlantirishga yo’naltirilgan.
Amaliyotda tashqi
savdoni tartibga solishning ta’rif va nota’rif usullaridan foydalaniladi.
Ta’rif usullariga import va eksport
bojlarini joriy qilish kirsa, nota’rif usullariga
eksporterlar va ishlab chiqaruvchilarga subsidiyalar berish, kvotalash, litsenziyalash kabilar
kiradi.
Bojxona bojlari avvalo import bojlari va eksport bojlariga ajraladi.
Import bojlari davlat byudjetini to’ldirish maqsadida va ichki bozorlarga tushadigan chet el
tovarlari oqimini tartibga solish uchun belgilanadi. Eksport bojlari mamlakat ichida talab ko’p
bo’lgan mahsulotlar taqchilligining oldini olish maqsadida belgilanadi.