Ijtimoiy fanlar va texnika fakulteti iqtisodiyot kafedrasi,,iqtisodiyot nazariyasi
I.BOB. HOZIRGI DAVRDA ISHLAB CHIQARISH OMILLARINING IQTISODIY MOHIYATI
tải về 78.75 Kb.
|
Ishlab chiqarish omillarining iqtisodiy mohiyati s34
| I.BOB. HOZIRGI DAVRDA ISHLAB CHIQARISH OMILLARINING IQTISODIY MOHIYATI
1.1. Ishlab chiqarish omillari nazariyasining rivojlanishi Ishlab chiqarish jarayoni - bu kishilarni o’zlarining iste’moli uchun zarur bo’lgan moddiy va ma’naviy ne’matlarni yaratishga qaratilgan maqsadga muvofiq faoliyatidir. Moddiy va ma’naviy ne’matlar yaratish, turli xizmatlar ko’rsatish jarayoni kishilar iqtisodiy faoliyatining asosiy tomonidir. Ma’lumki, har qanday ishlab chiqarish, birinchi navbatda, mehnat jarayonidir yoki boshqacha qilib aytganda, tabiatdagi bor narsalarning ko’rinishini o’zining iste’moli uchun muvofiq holga keltirish uchun qilingan mehnat faoliyatidan iboratdir. Ana shu mehnat jarayonida kishilar, eng avvalo, tabiat bilan, uning kuchlari va ashyolari bilan hamda bir-birlari bilan o’zaro ma’lum munosabatda bo’ladilar. Ishlab chiqarish jarayonida bo’ladigan bu munosabatlarning shakllari va xususiyatlarini o’rganish hamda ularni bilgan holda ishlab chiqarishni ongli tashkil etish oliy maqsadga, ya’ni cheklangan iqtisodiy resurslardan unumli foydalanilgan holda kishilarning o’sib boruvchi ehtiyojlarini qondirish maqsadiga erishishning birdan-bir yo’lidir. Moddiy ne’matlar ishlab chiqarish va xizmatlar ko’rsatishning ichki qonuniyatlari va uning rivojlanish xususiyatlari ko’’gina iqtisodchi olimlar tomonidan ko’rsatib berilgan. Ular mehnat kishilar yashashining umumiy asosidir deb ta’riflaydilar. Demak, mehnat iste’mol qiymatlarini yaratuvchi sifatida, foydali mehnat sifatida kishilarning yashashi uchun hech qanday ijtimoiy shakllarga bog’liq bo’lmagan holda abadiy tabiiy zaruriyatdir, mehnat bo’lmaganda kishi bilan tabiat o’rtasida modda almashinuvi ham mumkin bo’lmas edi. Kishilar o’zlarining ongli maqsadga muvofiq unumli mehnati bilan tabiat moddalarining shakllarini o’zgartiradilar va iste’moli uchun zarur bo’lgan mahsulotni vujudga keltiradilar. Mehnat jarayonida kishilar bilan tabiat o’rtasida moddalar almashinuvi bilan birga insonning o’zi ham har tomonlama kamol to’ib boradi, ya’ni kishilar o’zining mehnatga bo’lgan qobiliyatini, bilimini oshiradi va ularni amalda qo’llashni kengaytirib boradi. Shunday qilib, ishlab chiqarish jarayoni iste’mol qiymatlarni vujudga keltirish uchun maqsadga muvofiq qilinadigan harakatdir, tabiat yaratgan narsalarni kishi iste’moli uchun o’zlashtirib olishdir, kishi bilan tabiat o’rtasidagi modda almashuvining umumiy shartidir, kishi hayotining abadiy tabiiy sharoitidir. Ishlab chiqarish jarayoni insoniyat taraqqiyotining hamma bosqichlariga, hamma mamlakatlarga, el-yurtlarga va xalqlarga xos bo’lib, umuminsoniy kategoriyadir (tushunchadir). Shuning uchun bu jarayon uzoq tarixga ega bo’lib, oddiy tosh va yog’och qurollardan foydalanib, eng sodda ovchilik va dehqonchilik qilishdan tortib to hozirgi zamon murakkab texnologiyasiga asoslangan robotsozlik, samolyotsozlik, kom’yuter texnikalarini, zamonaviy radio va televidenie vositalarini ishlab chiqarishgacha bo’lgan yo’lni bosib o’tdi. Hozirgi davrda mamlakatimiz hududida bir necha yuzlab tarmoqlar va sohalarda xalqimizning iste’moli va ishlab chiqarishning o’zi uchun zarur bo’lgan iste’mol buyumlari va asbob uskunalar ishlab chiqariladi. Ishlab chiqarishning eng yirik sohalari sanoat, qishloq xo’jaligi, trans’ort va aloqa, qurilish, savdo, tayyorlov tashkilotlari, kommunal va uy – joy xo’jaliklari, turli xil texnik va boshqa xizmat ko’rsatish sohalaridan iborat. Har bir mamlakat o’z taraqqiyotining shu davrdagi bosqichi uchun zarur va qulay bo’lgan tarmoqlar tarkibini vujudga keltirishga harakat qiladi. Bunda resurslar cheklanganligi hisobga olinib ishlab chiqarishni o’stirish va xalqning talabini qondirish uchun o’ta zarur bo’lgan, mamlakat mudofaa qobiliyatini mustahkamlashga, chet ellar bilan bo’ladigan hamkorlikni yuksaltirishga imkon beradigan tarmoqlarga alohida e’tibor beriladi. Turli mulk shakllarining teng huquqliligi qaror to’ayotgan hozirgi o’tish davrida aholiga turli xizmatlar ko’rsatish miqdori ham o’smoqda. O’zbekiston YaIMda xizmatlarning ulushi 2018 yilda 37,6 foizni tashkil qildi. Bu esa Res’ublikamiz hukumatining keyingi yillarda aholining turmush sharoitini yaxshilash uchun olib borayotgan kom’leks tadbirlari (individual mehnat faoliyati, ijara, er, mulk, tadbirkorlik, soliqlar to’g’risidagi qonunlar) natijasidir. Xo’jalik yuritishning yangi shakli va usullarining aholiga xizmat ko’rsatish, qishloq xo’jaligi mahsulotlarini, turli chiqindilarni qayta ishlash usullarining iqtisodiyotimizga kirib kelishining ob’ektiv sababi mehnatkashlarni tovar va xizmatlar bilan ta’minlash sohalarini rivojlantirishdir. Bozor iqtisodiyotiga o’tish sharoitida mehnat faoliyatining muhim tomoni bo’lgan uy xo’jaligi imkoniyatlaridan foydalanish (kasanachilik, hunarmandchilik, nonvoylik, uy bog’cha va yaslilari ochish, re’etitorlik, qo’shimcha dars o’tish) ichki imkoniyatlardan foydalanishning munosib yo’llaridan biri hisoblanadi, chunki bu usul qo’shimcha binolar qurilishini talab qilmaydi va mablag’ni tejashga imkon beradi va shu bilan birga xizmatlar turini va miqdorini ku’aytiradi. Ma’lumki, bizda ish vaqtining anchagina qismi uy-ro’zg’or ishiga to’g’ri kelmoqda. Mutaxassislarning hisob-kitoblariga qaraganda, mamlakat aholisi uy-ro’zg’or ishlariga yiliga sarflagan vaqt ijtimoiy ishlab chiqarishga sarflangan ish vaqtiga qaraganda ko’’roq ekan. Buning ustiga uy-ro’zg’or ishlari talaygina quvvatni talab qiladi. Ushbu va shunga o’xshash boshqa misollar maishiy xizmatlar ko’rsatish sohalarini yanada rivojlantirish, uy-ro’zg’or ishlarini mexanizastiyalash imkonini beradigan mashina va asbob – uskunalarni ko’’lab ishlab chiqarishni talab etadi. Ehtiyojlar turi qancha ko’’ bo’lsa shunga binoan ishlab chiqarishning tarmoq va sohalari ham kengayib boradi. Ularni o’rganish oson bo’lishi uchun ishlab chiqarish ikki katta sohaga: moddiy ishlab chiqarish va xizmat ko’rsatish sohalariga bo’linadi. Moddiy ishlab chiqarish sohalarida (sanoat, qishloq xo’jaligi, qurilish va boshqalar) zaruriy moddiy ne’matlar yaratiladi, xizmat ko’rsatish sohalarida esa turli xil ma’naviy ne’matlar yaratiladi va xizmatlar ko’rsatiladi. Bu ikki soha bir-biri bilan chambarchas bog’langan holda rivojlanadi va bir-biriga ta’sir ko’rsatadi. Res’ublika milliy iqtisodiyotida tovarlar ishlab chiqarish va xizmat ko’rsatish sohalarining YaIMdagi mutloq miqdori va nisbiy ulushi quyidagi ma’lumotlar bilan tavsiflanadi (3-jadval). Moddiy ishlab chiqarish sohasi o’z navbatida ikki bo’linmadan — birinchi va ikkinchi bo’linmalardan iborat bo’ladi. Birinchi bo’linmada ishlab chiqarish va xizmat ko’rsatish korxona va tashkilotlarining ishlab chiqarish iste’moli uchun zarur bo’lgan vositalar — stanok, mashina, asbob-uskuna, xom ashyo va turli materiallar ishlab chiqariladi. Ikkinchi bo’linmada esa xalq iste’moli uchun zarur bo’lgan iste’mol tovarlari ishlab chiqariladi. Birinchi bo’linmada ishlab chiqarishdan chiqqan tovarlar shu yilning o’zida ikkinchi bo’limda va xizmat ko’rsatish sohalarida ishlab chiqarish vositasi sifatida ishlatilishi mumkin, ikkinchi bo’linmada yaratilgan tovarlar va nomoddiy soha xizmatlari o’z navbatida birinchi bo’linma uchun zarurdir. Shuning uchun ular o’rtasida doimo iqtisodiy aloqalar va munosabatlar sodir bo’lib turadi. Ammo shuni ta’kidlash lozimki, ishlab chiqarish jarayoni jamiyat taraqqiyotining hamma bosqichlari uchun xos bo’lgan umumiy hodisa bo’lsa-da, kishilar, sohalar, korxonalar o’rtasida ma’lum shakldagi o’zaro munosabatsiz amalga oshishi mumkin emas. Shuning uchun ishlab chiqarish jarayoni hamisha ma’lum bir ijtimoiy shaklda, ya’ni shu davrda amal qilayotgan ishlab chiqarish munosabatlariga mos holda amalga oshadi. Bozor iqtisodiyoti sharoitida har qanday ishlab chiqarish, bir tomondan iste’mol qiymatni (naflilikni) yaratishdir, ikkinchi tomondan, moddiy vositalar va mehnatning sarflanishi, yangi qiymatning yaratilishi, boshqacha qilib aytganda, qiymatning o’sish jarayonidir. Har qanday mahsulot, shu jumladan bozor sharoitidagi yoki unga o’tish davridagi mehnat mahsuli ham ikki xil xususiyatga ega: iste’mol qiymatiga, ya’ni ma’lum bir naflilikka va qiymatga ega bo’lib, jonli va buyumlashgan mehnat sarfining ma’lum miqdorini o’zida mujassamlashtiradi. Bu tovarning o’zaro bog’liq va hamisha bir-birini taqozo qiladigan ikki tomonidir (bu haqda keyingi mavzuda batafsilroq to’xtalamiz). Shuning uchun ham ishlab chiqarish jarayoniga hamisha uning ‘irovard maqsadi bilan birgalikda qaraladi. Ishlab chiqarishning maqsadi cheklangan resurslardan unumli foydalanib, kishilar ehtiyojini qondirish ekan, uning samarasi tovar va xizmatlarning natural va qiymat jihatdan o’sishida ko’rinadi. Shu nuqtai nazardan olganda ishlab chiqarish jarayoni hamisha naflilikni, ya’ni iste’mol qiymatni yaratish, ko’’aytirish va qiymatlarning o’sish jarayoni hisoblanadi, uning asosiy maqsadi esa, iste’mol qiymatni, ya’ni nafli tovarni yaratishdan iborat bo’ladi. Ishlab chiqarishning cheklangan resurslardan foydalangan holda kishilar ehtiyojini qondirishga qaratilishi va shunga zarur bo’lgan sifat va miqdorda iste’mol qiymati yaratishni bosh maqsad qilib qo’yishi uning ijtimoiy yo’nalishini ifoda etadi. Lekin bu umumiy ijtimoiy yo’nalish aniq kishilarning, tadbirkorlarning manfaati bilan bog’langandagina amalga oshadi. Bozor iqtisodiyoti sharoitida yoki unga o’tish davrida har bir mulk egasi yoki tadbirkor ma’lum miqdorda foyda olishni, sarflangan vositalariga, ‘ul mablag’lariga nisbatan ko’’roq qiymatga ega bo’lishni maqsad qilib qo’yadi. Shuning uchun ishlab chiqarish va xizmat ko’rsatish jarayoni bir tomondan, iste’mol qiymatlarini yaratish jarayoni bo’lsa, ikkinchi tomondan, qiymatning o’sish jarayoni bo’lib hisoblanadi. Masalan, tadbirkor ishlab chiqarishni tashkil etish uchun har bir tonnasi 1000 so’mdan 100 tonna, hammasi bo’lib 100 ming so’mlik ‘axta tolasi sotib oldi deylik. U shu ‘axta tolasidan i’ yigiradi, qo’llanilgan asosiy vositalar amortizastiyasi, energiya va boshqa xarajatlar 20 ming so’mni, ish haqi 30 mingni tashkil etsa, 30 ming so’mlik foyda oladigan bo’lsa hammasi bo’lib yaratilgan mahsulotning qiymati 180 ming so’mni, qo’shilgan qiymat 80 ming so’mni tashkil etgan bo’ladi. Agar biz 80 ming so’mlik qo’shilgan qiymatdan 20 ming so’mini amortizastiya, energiya va boshqalardan iborat moddiy xarajatlar, ya’ni oldindan yaratilgan qiymatlar deb qarasak 60 ming so’mlik qiymat, ya’ni 30 ming so’mlik ish haqi va 30 ming so’mlik foyda shu ishlab chiqarish jarayonida hosil qilingan yangi qiymat hisoblanadi. Ishlab chiqarish jarayonini ikki tomonlama tahlil qilib o’rganilganda uni to’g’ri tushunish imkonini beradi va turli xil chalkashliklar, munozarali tortishuvlarga chek qo’yadi. Bu erda shuni hisobga olish lozimki, oldingi ishlab chiqarish jarayonining mahsuli bo’lib, shu ishlab chiqarish jarayonida ishtirok etayotgan ishlab chiqarish vositalari qiymati ko’’aymagan holda o’zi qancha qancha qiymatga ega bo’lsa shu miqdorda aniq mehnat bilan ishlab chiqarilgan tovarlar va xizmatlar qiymatiga o’tkaziladi. Faktorlar - muayyan hodisani yuzaga keltiruvchi yoki mexanizmning ketma-ket bosqichlarini belgilovchi elementlardir. Ushbu umumiy ta'rif iqtisodiy tahlilda atamaning juda keng tarqalgan qo'llanilishi haqida fikr beradi; shunchalik keng tarqalganki, uning tez-tez ishlatilishi uni "sabab", aniqrog'i, tizimli yoki doimiy sabab bilan sinonimga aylantirdi. Shunday qilib, inflyatsiya, tanazzul, tiklanish, sanoat kontsentratsiyasi omillari haqida so'z boradi... "Omillar" atamasiga berilgan ikkita ma'no iqtisodiy tahlil uchun muhimligi bilan alohida e'tiborga loyiqdir. Ishlab chiqarish omillari ishlab chiqarishni ta'minlovchi elementlarning yig'indisidir. Ishlab chiqarishning birlamchi omillari - mehnat va yer (to'g'ri er va yer osti) va hosila omil - kapital o'rtasidagi asl farq, o'zi mehnatni tabiiy resurslarga qo'llash natijasidir, zamonaviy iqtisodiy tahlil mehnat o'rtasidagi farqni almashtirishga intiladi. va tabiiy resurslarni ishlab chiqarishda foydalanishga tayyor bo'lgan darajada o'z ichiga olgan kapital. Shunday qilib, ishlab chiqarish mehnat va kapitalning turli kombinatsiyasi natijasida vujudga keladi va korxona bu birikmaning asosi hisoblanadi. Kamdan-kam holatlar va omillarning narxini hisobga olish zarurati ularning dozasini belgilaydi. Marjinal tahlil ishlab chiqarish omillarining marjinal unumdorligining vaznli ko'rsatkichlari bir-biriga teng bo'lganda va o'lchov birligiga teng bo'lganda optimal dozalash sodir bo'lishini ko'rsatishga intiladi (marjinal mahsuldorlik: mahsuldorlik va oxirgi dozaning narxi o'rtasidagi nisbat). ishlatiladigan omil). Har qanday holatda ham ishlab chiqarish omillarining zaruriy kombinatsiyasi, pirovard natijada va asosan kapital moddiylashtirilgan mehnat sifatida qaralishini unutishga olib kelmasligi kerak. Ishlab chiqarish omillaridan farqli o'laroq, o'sish omillari iqtisodiy o'sish jarayonining asosiy elementlari hisoblanadi. Odatda, iqtisodiy o'sishning quyidagi asosiy omillari ajralib turadi: aholi, kapital qo'yilmalar, innovatsiyalar va tashqi ayirboshlash. Mahalliy iqtisodiy adabiyotlarda ishlab chiqarish omillari so'zning tor va keng ma'nosida talqin qilinadi. Tor ma’noda ishlab chiqarish omillari deganda jamiyatning ishlab chiqaruvchi kuchlari tushuniladi; ko'pgina iqtisodiy nazariyalarda qo'llaniladigan o'ziga xos ilmiy tushuncha. Keng ma’noda ishlab chiqarish omillari ishlab chiqarish tizimining har qanday elementlari, ishlab chiqarishga ta’sir etuvchi har qanday hodisa (jarayonlar)dir. Ishlab chiqarishning moddiy va ideal, tarkibiy va funksional, statik va dinamik, tabiiy va xarajatlar, tabiiy va tabiiy bo'lmagan (sun'iy), ishlab chiqarish va noishlab chiqarish omillari mavjud. Iqtisodiyotda “ishlab chiqarish omili” atamasi ishlab chiqaruvchi kuchlarning sinonimi sifatida ishlatiladi. Ishlab chiqaruvchi kuchlarni o'rganishda ijtimoiy, axloqiy, gumanitar, psixologik va ekologik kabi ishlab chiqarish omillari tobora ortib borayotgan rol o'ynaydi. Ilmiy kontseptsiyalarni ishlab chiqishda ishlab chiqarish omili tushunchasidan foydalanilgan va foydalanilmoqda. Demak, 19-asrning birinchi yarmida Sey (Frantsiya) ishlab chiqarishning uchta omili nazariyasini ilgari surdi. Bu kontseptsiyaning mohiyati shundan iboratki, kapital, yer va mehnat ishlab chiqarishning asosiy omillari bo'lib, shu omillarga mos keladigan daromad keltiradi - foyda, renta, ish haqi. Sayning fikricha, ushbu uch turdagi daromad mahsulot qiymatini tashkil qiladi. Bundan tashqari, ushbu omillarning har birining jamiyat daromadining qiymatini (narxini) yaratishda ishtirok etish darajasi go'yo uchta sinfdan qaysi biri - ishchilar, kapitalistlar yoki yer egalari tegishli omilga egalik qilishiga bog'liq. Shu bilan birga, ma'lumki, ishlab chiqarish vositalari ham, er ham qiymat yaratmaydi, balki faqat mehnat jarayonining elementlari sifatida qiymatni shakllantirishda ishtirok etadi. Ishlab chiqarish omili kontseptsiyasi chegaraviy mahsuldorlik nazariyasi tarafdorlari tomonidan qo'llanilgan, unga ko'ra kapital, er, mehnat ishlab chiqaruvchilar bo'lib, ishlab chiqarish ta'sirida chegaralarga ega, ya'ni. yakuniy ishlash. Keling, ishlab chiqarish omillari tushunchasi va unga kiritilgan elementlarning zamonaviy talqinlariga murojaat qilaylik. "Zamonaviy iqtisodiy lug'at" tahririyati B.A. Reysberga ishlab chiqarish omillarini “ishlab chiqarishda foydalaniladigan, mahsulot miqdori, sifati va hajmi bog’liq bo’lgan resurslar” deb izohlaydi. Ularga yer, mehnat, kapital va tadbirkorlik faoliyati yoki tadbirkorlik qobiliyati kiradi. Xuddi shu fikrni boshqa iqtisodiy atamalar lug'ati muallifi - A.B. Borisov. U ishlab chiqarish omillari qatoriga birlamchi deb ataladigan yer, mehnat, kapital va tadbirkorlik faoliyatini ham kiritadi. Biroq, bu ta'rif munozarali ko'rinadi, chunki ishlab chiqarish resurslari toifasi alohida ob'ektning miqdoriy va sifat jihatidan aniqlangan ishlab chiqarish salohiyatini nazarda tutadi, ishlab chiqarish omillari toifasi esa mavhum iqtisodiy tushunchadir. Keling, boshqa iqtisodiy ma'lumotnomalarga murojaat qilaylik. V.G. Zolotogorov oʻzining “Iqtisodiyotning entsiklopedik lugʻati”da ishlab chiqarish omillarini “mahsulot (ishlar, xizmatlar) ishlab chiqarish jarayonida qoʻllaniladigan asosiy komponentlar” deb atagan. Bularga kapital (yoki mehnat predmetlari) va kapital (mehnat vositalari) bilan birgalikda mehnat harakati bilan yoʻnaltirilgan mehnat, yer, tabiiy resurslar kiradi. V.G tomonidan berilgan ta'rif. Zolotogorov juda qisqartirilgan, chunki u taklif qilgan ishlab chiqarish omillari to'plamiga rozi bo'lish juda qiyin "Katta iqtisodiy lug'at" A.N. Azriliana ishlab chiqarish omillarini tovar va xizmatlar ishlab chiqarish uchun zarur elementlar sifatida belgilaydi. Bundan tashqari, u ishlab chiqarish omillarini birlamchi (ishlab chiqarish vositalari, materiallar, mehnat, shuningdek, qo'shimcha ishlab chiqarish omili sifatida ularning kombinatsiyasi) va, ehtimol, ikkilamchi guruhlarga ajratadi, chunki qaysi ishlab chiqarish omillari deyiladi. ikkilamchi va ular o'z ichiga oladi. Agar bu kontseptsiyaning xorijiy talqinlariga murojaat qiladigan bo'lsak, u holda Devid U.Pirs tomonidan tahrir qilingan "Zamonaviy iqtisodiy nazariya lug'ati"da ishlab chiqarish omillari ishlab chiqarish jarayonida foydalaniladigan jamiyat resurslari hisoblanadi. Ular uchta asosiy guruhga bo'linadi - yer, mehnat, kapital, lekin "tadbirkorlikni ham o'z ichiga olishi mumkin". Ishlab chiqarish omillari tushunchasini hammualliflar K. Pass, B. Louz va L. Devislar biroz boshqacha talqin qilishadi. Bu yerda ishlab chiqarish omillari deganda "firma tomonidan mahsulot va xizmatlar ishlab chiqarishda xarajat omillari sifatida foydalaniladigan resurslar tushuniladi. Asosiy ishlab chiqarish omillari tabiiy resurslar, mehnat va kapitaldir". Ishlab chiqarish omillarining yana bir ta'rifi uning mualliflari tomonidan klassik va umume'tirof etilgan tushunchalar toifasiga kiradi. Bunda ishlab chiqarish omillari deganda ishlab chiqarish jarayonida haqiqatda ishtirok etuvchi va bir-biri bilan o'zaro ta'sir qiluvchi resurslar tushuniladi. Shu bilan birga, ishlab chiqarish omillari tarkibiga ishlab chiqarishning asosiy omillari sifatida yer, kapital va mehnat va alohida omil sifatida tadbirkorlik qobiliyatlari kiradi. Ishlab chiqarish omillari toifasini izohlash qiziq R.M. Nureyev ularni "iqtisodiy mahsulotlar ishlab chiqarish uchun ishlatiladigan elementlar" deb ta'riflagan. Ulardan eng muhimlari er, mehnat, kapital (shu jumladan, uni tashkil etish), tadbirkorlik qobiliyati va axborotdir. A.I. Dobrynin ishlab chiqarish omillarini ishlab chiqarish imkoniyati va samaradorligiga hal qiluvchi ta'sir ko'rsatadigan element yoki ob'ekt sifatida tushunadi. IN VA. Semyonov asosiy ishlab chiqarish tarkibiy qismlarini ishlab chiqarish omillari deb hisoblaydi. Taqdim etilgan ta'rif iqtisodiy kategoriya - "ishlab chiqarish omillari"ning mohiyatini to'liq aks ettirmasa ham. Keyinchalik ishlab chiqarish omillari nafaqat resurslar, balki ishlab chiqarishga bevosita ta'sir ko'rsatadigan parametrlar sifatida ham ko'rib chiqila boshlandi. Ularning ro'yxatiga texnologiya, ishlab chiqarishni tashkil etish, axborot bilan ta'minlash, ekologik omil va fan-texnika taraqqiyoti yutuqlari kiradi. Shunday qilib, ishlab chiqarish omillari toifasini aniqlashimiz mumkin. Ishlab chiqarish omillari ishlab chiqarishning eng muhim funktsional tarkibiy qismlari bo'lib, ularning muvaffaqiyatli o'zaro ta'siri belgilangan xususiyatlarga ega mahsulotlarni ishlab chiqarishga, shuningdek, tashkilotning tashqi muhitda samarali mavjudligiga olib keladi. tải về 78.75 Kb. Chia sẻ với bạn bè của bạn:
|